Hırs Sandığı Haram Küpü

[Saffat]

Bağdat diyarında koyun sürülerine sahib salih bir çoban vardı
Her gün erkenden sürüsünü meraya çıkartır, koyunlarını salıverir kendi hallerinde otlamaya bırakırdı
Kendisi de Rabbinin huzurunda durarak ibadet ve taatle meşgul olurdu
Zamanını namaz kılarak değerlendirmeye çalışırdı
Bir gün Fırat nehrinin kenarında koyunlarını otlatırken yine namaza durmuştu
İnsanlardan uzak, sâkin bir ortamda, huşû içerisinde, derin bir vecd içerisinde ibadet ediyordu
Sürüyü de kurtlar koruyordu
Koyunların etrafında kurtlar adeta bekci gibi dolaşıyordu
Bu manzara oradan geçmekte olan Ebû Hatim Râî (ks) hazretlerinin dikkatini çekti
Taaccüb edip kendi kendine bu çobanı mutlaka ziyaret etmeli ve onunla görüşmeliyim
Zira onda büyük alâmetler görmekteyim dedi
Bir süre uzaktan çobanı merakla seyretti
Onun derin bir vecd içerisinde namaz kılışından ve gördüğü manzaradan etkilendi
Namazını tamamlamasını bekledi
Namazı bitirince yanına varıp “ esselâmü aleyküm ve rahmetullah” diyerek selam verdi
Çoban da ona:
“-Ve aleykümüsselâm ve rahmetullahi ve berekâtüh” diyerek karşılık verdi
Peşinden ona:
“–Evladım hangi iş için geldin?” diye sordu
O da:
“–Seni ziyaret için!” dedi
Bu cevab üzerine çoban:
“–Öyleyse Allah ziyaretini hayırlı ve uğurlu kılsın” dedi
Ebû Hatim Râî (ks) hayretle seyrettiği manzarayı sordu:
“-Ey çoban! Gördüm ki, sen namaz kılıyor, kurtlar da koyun sürüsünü bekliyor! Onlara bekçilik yapıyor ve koruyor!
Kurt ile koyunlar muvâfakat ve sulh hâlindeler!
Bu ne haldir, bu nasıl oluyor?!
Kurtlar nasıl oldu da koyunlar ile dost oldu?!
Nasıl oluyor da kurtlar koyunlara saldırmıyor?
Üstelik onlara bekçilik yapıyor ve onları koruyor?!
Onlardaki cânîlik ruhu nasıl oldu da yerini sulh ve muhabbete terketti?” diyerek merakını mucib soruları peş peşe sıraladı
Salih çoban tebessüm ederek ibret dolu şu cevabı verdi:
“– Ey garib yolcu! Kurtların kuzularla olan şu dostluğundaki sır, çobanın, Hakk ile muvâfakat ve sulh hâline bağlı bulunmaktadır
Yani çobanın, sürünün asıl sahibine olan dostluğuna bağlıdır
Yani bu hal muhabbetteki bir sırdır” dedi
Bunu söylerken yanındaki ağaçtan iki çeşme aktı, biri süt, diğeri bal…
Ebû Hatim Râî (ks) ona:
“–Ey çoban! bu mertebeye nasıl erdin?” diye sordu
Çoban yine hikmetli bir şekilde şöyle cevab verdi:
“–Hazreti Muhammed Mustafa sallallâhu aleyhi ve sellem’e tâbi olmak sûretiyle!” dedi ve devam etti:
“–Mûsa’nın kavmi kendisine muhalefet etmişti Buna rağmen o kaya ve taş, o kavme su vermişti (bk Bakara, 2/60)
Halbuki Hazret-i Mûsa, Hazret-i Muhammed sallallâhu aleyhi ve sellem’in derecesinde değildi
Ben, Muhammed sallallahu aleyhi vesellem’e tâbi olduğum için Allah bana taştan süt ve bal ihsan etti
Bunda şaşılacak ne var ki?” dedi
Bunun üzerine Ebû Hatim Râî (ks) hazretleri, Allah’a muhabbeti aşk haline getirmiş, Allah aşkında fânî olmuş o çobandan son olarak kendisine dua etmesini ve bir nasihatta bulunmasını taleb etti
“– Ne olur bana bir öğüt ver!” dedi
Aşk-ı İlâhî ile gönlünü doldurmuş olan o çoban, yine çok ibretli, hikmetli ve bizler için hayat düsturu olacak şu nasihatta bulundu:
“–Kalbin hırs için sandık, karnın haram için küp olmasın Çünkü halkın helâki, bu iki şeyde, kurtuluşu da bunlardan korunmadadır” dedi (Hucvirî, s:185-186)
Evet! İnsanoğlunu helak eden iki şey!
Hırs ve Haram lokma!
Bu iki düstur aynı zamanda insanoğlunun kurtuluşu için de birer hayat ölçüsüdür
Hırstan ve haram lokmadan uzak bir hayat yaşamak selamet ve saadete ermek demektir
Kâmil mü’minler bu iki kötü hastalıktan uzak kalmak için ömür boyu nefisleriyle mücâdele ederler Kalblerini hırs için sandık, karınlarını haram için küp eylemezler
Rabbimiz bizleri de kâmil müminler arasına dahil eylesin Cümlemizin kalbini hırsdan, karnını da haram lokmadan muhafaza eylesin Gönlümüzü, ruhumuzu İlâhî muhabbetle doldurmayı nasib eylesin Âmin